Bartek Janda

Nazywam się Bartek, jestem absolwentem Technikum nr 1 w Lublinie. Pochodzę z rodziny słyszącej ze Starego Zamościa. Dla rodziców było zaskoczeniem, że na świecie pojawiło się dziecko z wadą słuchu. Rodzice nigdy nie mieli kontaktu z osobami niesłyszącymi, nie znali języka migowego, nie wiedzieli jak mogą ze mną komunikować się. Aparaty słuchowe dostałem, kiedy zacząłem uczęszczać do szkoły podstawowej w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży Niesłyszącej i Słabo Słyszącej im. Jana Pawła II w Lublinie.Przez wiele lat żyłem w świecie ciszy, nie zrozumiałem, dlaczego jestem „inny” niż moi rodzice, rodzeństwo, koledzy. Z otoczeniem porozumiewałem się za pomocą prostych gestów. Dopiero w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci i Młodzieży Niesłyszącej i Słabo Słyszącej im. Jana Pawła II, nauczyłem się wszystkiego, poznałem język migowy, nauczyłem się mówić. Spotkałem chłopców i dziewczynki, którzy byli tacy jak ja. Początkowo tęskniłem za domem rodzinnym, nie rozumiałem dlaczego rodzice wysłali mnie tak daleko, dlaczego muszę mieszkać w internacie. Z czasem przyzwyczaiłem się, koledzy, koleżanki, nauczyciele z Ośrodka stali się moją drugą rodziną, a Ośrodek drugim domem.